Στειλέ μας κι εσύ
το δικό σου παραμύθι..
email@paramithia.net
Κι έτσι έκανε η πριγκίπισσα και μόλις τέλειωσε και τα τελευταία λόγια ένας μεγάλος ανεμοστρόβιλος σήκωσε όλο το χιόνι, και από μέσα βγήκε η κυρά του Χιονιού κρατώντας το χρυσό της ραβδάκι και ένα κουβάρι από μαλλί. Στάθηκε μπροστά στην τυφλή πριγκίπισσα και της είπε:
- Είμαι η κυρά του Χιονιού. Άκουσα που με φώναξες και ήλθα να σε βοηθήσω. Πρώτα να σου ευχηθώ χρόνια πολλά και να τα εκατοστήσεις που κλείνεις σήμερα τα είκοσί σου χρόνια, και στη συνέχεια πάρε το διαμάντι και κάνε όπως σου είπε το ελάφι.
Ένας εκκωφαντικός θόρυβος ακούστηκε. Τα τζάμια έτριζαν, αστραπές γέμισαν τον ουρανό, το διαμάντι έσπασε, μια μεγάλη φωτιά βγήκε μέσα από το τζάκι και η μικρή Ζάρα φοβισμένη κρατούσε το κεφαλάκι της πεσμένη στο πάτωμα.
Η κυρά του Χιονιού ταυτόχρονα άγγιζε με το μαγικό της ραβδάκι τα ματάκια της, που άνοιξαν διάπλατα και κοιτούσαν με απορία και με λαχτάρα όσα συνέβαιναν γύρω της.
Σαν είδε την κυρά του Χιονιού την ευχαρίστησε μέσα από τα βάθη της καρδιάς της. Εκείνη τότε της έδωσε το κουβάρι από μαλλί και της είπε.
- Βγες από το κάστρο κι άρχισε να ξετυλίγεις το κουβάρι. Ακολούθησέ το και όπου σταματήσει μπες μέσα. Εκεί θα βρεις την πηγή με το μαγεμένο νερό. Σκύψε να πιεις. Και περίμενε να δεις τι θα γίνει.
Πράγματι η Ζάρα ακολούθησε το κουβάρι κι εκείνο σταμάτησε σε μια πέτρινη σπηλιά. Η Ζάρα βρήκε την πηγή και ήπιε από το μαγεμένο νερό. Τότε μέσα στο νερό της πηγής είδε να αντιφεγγίζεται το πρόσωπο ενός Βασιλιά.
- Θεέ μου! ξεφώνισε με λαχτάρα.
Γύρισε τότε τα γαλάζια ματάκια της, είδε τον βασιλιά, ο οποίος την αγκάλιασε και την φίλησε λέγοντας.
- Σ’ευχαριστώ για ότι έκανες,αλλά μονάχα εσύ ήταν γραπτό να το κάνεις όλο αυτό. Έλυσες τα μάγια που μ,ε είχαν κάνει ελάφι. Και νάμαι τώρα ολοζώντανος μπροστά σου, να πάμε μαζί στους γονείς μας να αναγγείλουμε τα ευχάριστα.
Εκείνη την ώρα ερχόταν και η κυρά του χιονιού όπου τους έφερνε την άμαξα με τα άσπρα άλογα. Αφού την ευχαρίστησαν ανέβηκαν και ξεκίνησαν για το παλάτι όταν ξανά ένας ανεμοστρόβιλος από χιόνι πήρε την κυρά του χιονιού και εξαφανίστηκε.
Καταλαβαίνετε τι μεγάλες γιορτές έγιναν στα παλάτια του βασιλιά και της όμορφης Ζάρας. Κράτησαν μέρες οι χοροί και τα τραγούδια, δάκρυζαν και γελούσαν οι γονείς τους, φιλούσαν τα παιδιά τους για την ευτυχία τους.
Και περίμενα και εγγονάκια από το βασιλικό τους γάμο.
Προηγούμενη σελίδα
Προηγούμενη σελίδα
Παναγιώτα Κασίμη
Παναγιώτα Κασίμη
Της είπε λοιπόν ότι το διαμάντι με τα ρουμπίνια πρέπει να το πιάσει μόνη της. Να το ακουμπήσει στα μάτια της τρεις φορές και τότε θ’αρχίσει να χιονίζει. Τότε θα πρέπει να πάει έξω στην αυλή και πιάνοντας το χιόνι να πει:
« Κυρά του Χιονιού
το χιόνι το λευκό
στα μάτια μου να δω.
Για το ελάφι το πιστό,
Το μαγεμένο το νερό
Να ψάξω νάβρω να το πω
Να ξαναγίνει βασιλιάς
Και μες το θρόνο της καρδιάς
Εμένα θε να βάλει.
Και το διαμάντι που κρατώ,
Για πέστου σε παρακαλώ
Το φως μου να μου δώσει
Να βλέπω όλη μας τη γη
Τα αστέρια και την δροσερή πηγή».